In deze tentoonstelling zijn vijf zelfportretten uit de gelijknamige fotoserie samengebracht. Ze gaan over verbinding en eenzaamheid.

melanie bonajo (Heerlen, 1978) is een bekende Nederlandse kunstenaar die eigenwijs werk maakt. Hen werkt met verschillende soorten kunst, zoals film, fotografie, performance en installaties. bonajo kijkt naar de wereld vanuit een queer, feministisch en anti-racistisch perspectief. Veel van hun werk gaat over machtsstructuren, controle, uitsluiting en uitbuiting op basis van discriminatie. Tegenwoordig richt hen zich voornamelijk op lichamelijke intimiteit.

Fotoserie Thank you for hurting me, I really needed that

Deze fotoserie begon in 2005 en gaat over verbinding en eenzaamheid. De kunstenaar fotografeerde zich jarenlang iedere keer wanneer hun zich verdrietig of gekwetst voelde. Dit zijn geen vrolijke of verleidelijke selfies. bonajo laat een glimp zien van de harde realiteit en het echte lichaam. Rode vlekken, droge lippen, betraande ogen: het is niet het traditionele schoonheidsplaatje.

Verdriet vastgelegd

Door het verdriet steeds vast te leggen, laat hen ook zien dat het een normale emotie is. Hun gezicht is niet lelijk. Het verdriet mag er zijn, en even huilen helpt je om je beter te voelen. Hierdoor krijgt de titel een dubbele betekenis. Hij is niet alleen cynisch. Misschien had de kunstenaar het echt wel nodig om even goed uit te huilen, en bedankt daar oprecht voor.

Header: melanie bonajo, Thank you for hurting me, I really needed that, 2005, foto, 70 x 105 cm. Collectie Bonnefanten, verworven met steun van het Mondriaan Fonds