Een bizar slagveld waar je doorheen loopt en getroffen wordt door de echo’s van groot en klein menselijk drama. Je ervaart het in de installatie The Shooting at Watou (2006) van Folkert de Jong, die staat opgesteld in de cupola van Bonnefanten. Kijk in de loop van het geweer van een militair of zoek dekking achter de brede rug van de goedlachse reus...

Over de kunstenaar

Folkert de Jong (Egmond aan Zee, 1972) is een beeldhouwer, die bij voorkeur werkt met polyurethaanschuim en platen isolatiemateriaal. Het is goedkoop materiaal dat een groots effect heeft, maar op de lange termijn kwetsbaar is.

Zijn kunstwerken worden bevolkt door kleurrijke en tragikomische figuren die zich door apocalyptische scènes heen feesten en vechten. Vaak zijn de personages ontleend aan de (kunst)geschiedenis. Bij voorkeur verbeeldt hij omstreden helden die de twijfelachtige eer krijgen om nog eens van alle kanten bekeken en ontleed te worden.

De Jong reflecteert ook op zijn eigen rol als kunstenaar. Die moet zich in de hedendaagse maatschappij in allerlei bochten wringen om te voldoen aan tegenstrijdige eisen als maatschappelijk engagement, verleiding en commercieel succes.

The Shooting at Watou

The Shooting at Watou werd in 2006 gemaakt voor het kunst- en poëziefestival in Watou. Dit Belgische dorpje, op de grens met Frankrijk, is door de geschiedenis heen geteisterd door oorlog. De beeldengroep bestaat uit elegant geklede soldaten die een kolossale roze figuur omringen. De militairen hebben hun geschut in de aanslag, de reus heft zijn arm op. Wil hij zich overgeven of zijn tegenstanders omver maaien? Of zwaait hij ter geruststelling naar de kijker?

Toen De Jong het beeld voor Watou in 2006 maakte, verwees hij met de titel naar het wereldberoemde schilderij El 3 de Mayo en Madrid (bijgenaamd De Executies) van Francisco de Goya.

Nu de groep niet meer in zijn originele setting te zien is, en de grote poppen verweerd zijn door tijd en omstandigheden, worden de associaties vrijer. Wie is de grote figuur? Kunnen we dit zien als een zelfportret of een allegorie voor de kunstenaar? Of worden we voor de gek gehouden en hoeven we er niet zo diep over na te denken?

Geschonken door Netty en Jeu van Sint Fiet

La Danse

Buiten aan de Maaszijde vind je La Danse (2012) van Folkert de Jong. Het is een van de eerste beelden in brons van De Jong, speciaal vervaardigd voor een buitententoonstelling in 2013. Een melancholieke, geïsoleerde figuur met hoed staat in een bevroren, hoofse beweging. Zonder danspartner of acrobatentroep heeft deze pose geen functie. En in de context van een (historisch aandoend) beeld in de openbare ruimte is het onduidelijk wat het moet representeren, waar het voor staat. Ditzelfde geldt voor de kunst en het kunstenaarschap als geheel, lijkt De Jong te willen zeggen.